Monteverde

Het eerste weekend ben ik samen met m’n huisgenoten Kristyn, Simona en Peter naar Monteverde (dat ‘groene berg’ betekent in het Spaans) geweest dat in het noordwesten van Costa Rica ligt. Monteverde is een van de nationale parken en staat bekend om zijn diversiteit van flora en fauna van het regenwoud. Het gebied is opgericht in de jaren ’50 door Quakers uit de Verenigde Staten die zich rond die tijd hier gevestigd hebben. De Quakers zijn een religieuze groepering die wereldse vormen van genot verwerpt en streeft naar een eenvoudig en traditiegetrouw leven. De reden hiervoor is dat Costa Rica een pacifistisch land is zonder leger en de Quakers op deze manier konden voorkomen dat ze moesten meehelpen bij de voorbereidingen van de Koreaanse oorlog. Momenteel is het een eco-toeristisch gebied waar je onder andere van bovenaf het regenwoud kunt bekijken via de zogenaamde hangbruggen of een canopying tour. Dit laatste is een soort kabelbaan waarbij je zo’n 50 a 100 meter boven de grond van het ene platform naar het andere platform gaat en zo over de bomen heen scheert. Daarnaast is het mogelijk onder begeleiding van een gids het regenwoud te bezoeken en zo wat meer te weten te komen over de planten en diersoorten die daar leven.

Wij zijn dus op vrijdagmiddag vertrokken voor een ritje van zo’n 40 km van San José naar Monteverde. Je zou zeggen dat dit toch in een paar uur te doen is, maar niets is minder waar. Na 5 a 6 uur in de bus kwamen we dan eindelijk aan op de plaats van bestemming. Het blijkt dat de infrastructuur hier toch vrij matig is en er slechts een mogelijke route is. Het gevolg was dat deze weg in beide richtingen helemaal verstopt was en we een uur moesten wachten. Ook het bergachtige gebied en de vele zand- en keiwegen bespoedigden het tempo niet. Na gevoelsmatig uren door de smalle bergweggetjes te hebben gereden, kwamen we dan eindelijk aan in de vroege avond bij onze bestemming ‘Hotel Bellbird’. Even een pizzaatje gehapt in een restaurantje en vervolgens op tijd naar bed gegaan. De volgende dag zijn we rond 7 uur ’s ochtends vertrokken naar de hangbruggen om een skywalk te doen. Die dag viel de regen met bakken uit de hemel en we waren dus genoodzaakt om regenponcho’s aan te schaffen. Het doet je weer eens beseffen dat de letterlijke betekenis van de term ‘regenwoud’ niet uit de lucht komt vallen (of wel?). Wat overigens wel leuk is om te vermelden is dat er nog een merkwaardig huisdier rondliep rond de ontvangstruimte van het activiteitencentrum: een zwijn. Ik vond dit wel even de moeite waard om hier wat foto’s van te schieten en Rudi das Rennschwein leek het allemaal wel opperbest te vinden. Erg indrukwekkend allemaal die bruggen van honderden meters lang en de daaronder gelegen jungle. Omdat Monteverde vrij hoog gelegen is, de luchtvochtigheid erg hoog is, staat het oerwoud hier ook wel bekend als ‘cloud forrest’ door de soms dichte nevel. Na de bruggen hebben bezocht en de eerste foto’s te hebben gemaakt met m’n nieuwe camera hadden we besloten ons op te splitsen. Kristyn en Simona wilden naar een soort museum vol rariteiten op het gebied van insecten die een man gedurende 40 jaar had verzameld en als zijn levenswerk kon worden beschouwd (ieder z’n hobby). Peter en ik wilden liever de canopy tour doen om zo nog eens wat beter het regenwoud te kunnen bekijken van bovenaf en het gebrek aan actie te compenseren. Na een korte lunch begonnen we met een groep van zo’n 15 man aan de canopy tour. Eerst volgden wat korte instructies over hoe je moest gaan zitten, hoe te remmen, wat te doen als je niet genoeg snelheid hebt en tussen twee platforms blijft bungelen en tenslotte de noodhandeling die je moet doen als de kabel breekt of de zekering het begeeft waardoor je tientallen meters naar beneden dondert (geintje). De eerste keren is het toch wel even wennen wanneer je op een platform van zo’n 2 bij 2 staat en je wordt gezekerd en je de instructies krijt ‘Ready amigo? Sit down and break with two hands when you see the platform!’. Het remmen gebeurde door de stalen kabel achter de katrol vast te pakken, dan wel met een hand of twee handen. Uiteraard kreeg je hiervoor vooraf speciale handschoenen uitgereikt die na een remactie enigszins een verschroeide geur opleverde. Sommige kabelbanen waren wel 700 meter lang en af en toe denk je toch wel even ‘wat als..’. Uiteindelijk hebben we zo’n 15 platforms afgelegd gevolgd door een ‘monkey swing’, een soort grote schommel waar je dus van een platform werd geduwd en een paar keer tot op grote hoogte heen en weer ging. Al met al was deze canopy een erg coole ervaring.

’s Avonds besloten we even in het dichtbij gelegen Santa Elena wat te gaan eten en te kijken of er nog gestapt kon worden. Uiteindelijk eindigden we in een soort club met een louche kelder met wat onfrisse kerels die een barfight niet zouden mijden. Na een paar uurtjes pool en uiteraard weer de zwarte in de verkeerde pocket te hebben gestoten leek het ons tijd de dansvloer te verkennen. Onze eerste ervaring met Salsa. Er waren alleen maar dansstellen op de vloer die gezamenlijk hun moves lieten zien. Achteraf gezien bleek het dus niet zo’n goed idee om na zo’n vier Salsa lessen met Pietje in Nederland er de brui aan te geven. Het enige wat restte was dus maar aan je Imperial biertje te lurken en toe te kijken hoe de Ticos en Ticas los gingen. Na dit een tijd te hebben aangezien besloten we maar huiswaarts te gaan.

De volgende dag wederom vroeg op om onder begeleiding van een gids het regenwoud te bezoeken en er zo wat meer over te weten te komen. Tijdens die tocht van een paar uur hebben we onder andere een vogelspin gezien, wat huilapen (howler monkeys) en verschillende soorten vogels. Omdat er die dag weinig apen te bekennen waren, deed de gids een poging met z’n lokroep om er een paar te lokaliseren. Niet lang daarna werd dit beantwoord met een gebrul en de apen zich boven ons verschansten. De gids waarschuwde ons dat ervoor moesten zorgen ons uit de voeten te maken als dit gebeurde omdat de apen de gewoonte hebben om in dit geval hun kleine of grote behoefte te doen en het schijnbaar lollig vinden om een voltreffer te noteren. ’s Middags hebben we de bus gepakt voor de lange tocht huiswaarts. Tot zover het Monteverde weekend.